H επόμενη μέρα....

Αυτή ομολογώ ότι με τρομάζει....
Με τρομάζει τόσο πολύ γιατί δεν ξέρω αν η μέρα αυτή θα φέρει την ηρεμία που ψάχνω ή την αναταραχή που δεν περιμένω...
Και τώρα πιά, ένα βήμα πριν απο αυτήν,  ένα συνεχόμενο μπέρδεμα στο μυαλό μου για το άν την θέλω ή δεν την θέλω, άν θα την αντέξω ή δεν θα αντέξω..
Και τα πράγματα ήρθαν έτσι που δεν μπόρεσα απο ότι φαίνεται να κάνω τίποτα για να την αποφύγω..
Και σε νιώθω να χάνεσαι....όλο και πιο πολύ....
Στην αρχή το ένιωσα ψυχικά , τώρα θα το βιώσω και με τα μάτια μου...
Και θα κοιτάω και δεν θα είσαι εκεί, και θα σε φωνάζω και δεν θα απαντάς, και δεν θα χω κανέναν λόγο πλέον να σε παίρνω στο τηλέφωνο..
Και οι μέρες θα περνούν και  αυτό το λίγο κομμάτι σκοινί που κρατιόμουνα μέχρι στιγμής κάηκε και αυτό...
Και δεν ξέρω άν το ευχόμουν και συνέβει ή απλά ο Θεός αποφάσισε για μια ακόμη φορά να μου πάει κόντρα..
Και στην φιλική συμβουλή ότι αυτό μόνο για καλό μπορεί να είναι , τρομάζω ακόμα περισσότερο γιατί εγώ αυτό το καλό δεν μπορώ ακόμη να το δώ...
Και αυτή η επόμενη μέρα, που θα ναι όλα αλλιώς, που θα πρέπει να ξεκινήσω κάτι απ την αρχή-και δεν το θέλω καθόλου-, που θα χρειαστεί να ξεχάσω ότι έχει γίνει πριν για να μπορώ να προχωρήσω, που πάντα θα συγκρίνω τα αστέρια με την γη και αυτά θα βγαίνουν πάντα νικητές, θα είναι ή η σωτηρία μου...ή η καταστροφή μου.
Και θα μου λείπεις...τόσο πολύ που θα πονάει....
Το ξέρω , ούτε τώρα σε έχω..., τότε απλώς θα είναι με σφραγίδα και υπογραφή ..
Η επόμενη μέρα...που δεν θέλω να την ζήσω....