Το αστέρι του Βορρά.....

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,

κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Κική Δημουλά 1998

Και εγώ θα παίζω το ρόλο μιας λάμψης στο Βορρά, με μόνιμη κατοικία και σταθερή θέση. Όπου και να βρίσκεσαι απο όπου και να με κοιτάξεις, εγώ θα είμαι εκεί.
Το μόνο σταθερό αστέρι στο στερέωμα που θεωρείται τυχερό - ακόμα και αν αυτή η τύχη στο ίδιο δεν αποδείχτηκε ποτέ.
Αυτό θα είναι πάντα δικό σου , μαζί με την νύχτα, την μνήμη, τον φόβο, τον Έρωτα.
Μαζί με την ατέλειωτη νύχτα, την επίπονη μνήμη, τον απέραντο φόβο και τον αληθινό Έρωτα.
Και θα θελα να κρεμαστώ στο λαιμό σου , δεμένη πάνω στο δέρμα σου , για πάντα εκεί .
Προσκολλημένη στους μικρούς πόρους να αναπνέω την μυρωδιά σου , να γεύομαι τον ιδρώτα σου την ώρα που δουλεύεις, να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου την ώρα που κοιμάσαι.
Ήθελα να κατέβω και να λάμπω μέσα σε σένα, μαζί με σένα, να σε πάρω μαζί μου και μετά να σε ανεβάσω όσο πιο ψηλά μπορώ .
Να ρίχνουμε μαζί τις λάμψεις, να μοιράζουμε απλόχερα την τύχη και να μην μπορεί κανείς να μας κατεβάσει απο εκεί.
Οι λάμψεις μου σε φτάνουν αλλά δεν μπορούν να σε φωτίσουν....
Εγώ όμως είμαι εδώ...
Και θα σε βρίσκω όπου και να πας...και εσύ θα με βρίσκεις όπου και να πας..
Γιατί είπαμε, εγώ είμαι σταθερή. Η μόνη "σταθερή" .
Και το ίδιο σταθερές θα παραμείνουν οι νύχτες, οι μνήμες...
Το ίδιο σταθεροί θα παραμείνουν ο φόβος και ο Έρωτας...

Εγώ®  2011