Υποχώρηση και Αποχώρηση..........

Και είπα ότι ο πάγος θα κράταγε....
Μα κάθε φορά που πλησιάζες  κοντά τον έκανες να λιώνει...
Και εγώ έβαζα πάλι την καρδιά μου στο ψυγείο να παγώσει..και πίστευα ότι το ένα στρώμα πάγου - όσο λεπτό και αν ήταν - πάνω στο άλλο στο τέλος θα ήταν αρκετό..
Μα δεν ήταν...
Και έλιωσε όλος ο πάγος, και έγινε νερό...νερό παγωμένο.... που έτρεξε σταγόνα σταγόνα και έκανε μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που υπήρχε..
Και η καρδιά μου έμεινε εκεί, ανοχύρωτη για μια ακόμη φορά...
Και νιώθω σαν πρωταγωνίστρια στο παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια....
Στην αρχή , λειτούργησα σαν το πρώτο...έφτιαξα κάτι από άχυρο, που μόλις το φύσηξες έγινε έρμαιο του αέρα..
Και μετά , λειτούργησα σαν το δεύτερο, έφτιαξα κάτι από ξύλο, που μόλις του έβαλες φωτιά, έγινε στάχτες και κομμάτια...
Και τώρα, πρέπει να λειτουργήσω σαν το τρίτο, να φτιάξω κάτι από πέτρα, από τσιμέντο και σίδερα, να το φτιάξω όσο πιο γερό μπορώ ...ώστε ότι και να κάνεις να μην μπορείς να την αγγίξεις...
Και δεν θα βάλω πόρτες και παράθυρα....και δεν θα βάλω καμινάδα...θα αφήσω μόνο μια μικρή χαραμάδα για να μπαίνει ο αέρας να μην πεθάνει τελείως..
Και θα την αφήσω εκεί...γερά κλεισμένη...γερά προφυλαγμένη ...να μην μπορείς να την φτάσεις...να μην μπορείς να την πληγώσεις....να μην μπορείς να την ξανακάνεις να ελπίζει ....
Και θα της δώσω το χρόνο που χρειάζεται...θα τον βρω....θα τον εφεύρω.....θα τον αναγκάσω....θα τον απειλήσω....
Και αυτήν την φορά για να την αγγίξεις....θα υπάρχει  ένας, ένας και μοναδικός τρόπος.
Αν τον βρεις, θα είναι δική σου.
Αλλιώς απλώς θα υποχωρήσω...και θα αποχωρήσω από το παραμύθι....